It wie de dei fan simmerspullen
op it gloeiend hjitte dek,
foar Boalsert like ’t lang net gek,
mar Eldert* skold: ‘Dy boerelullen!’

It lichte skip wie in merakel,
glied fier foar de oaren út,
doe foel it ‘hâld mar op’ beslút,
de boerelullen wiene saaklik.

By Eldert lôge de emoasje
heger op by ’t suchje wyn
dat opstiek: ‘Binne se dan blyn?’
Se hiene foar syn saak gjin noasje.

De skûtsjes foeren yn in rige
by de pier lâns foar ’t publyk,
mar Eldert spile gau de wyk:
lit lullen mar in potsje mige.

* Eldert Meeter