It gie mei stappen nei de top,
Napoleon seach him al sitten
yn keizersmantel op ‘e troan,
gjinien koe tsjin dat stribjen op…
wa stiek in keizer nei de kroan?
De paus sels hat it sitte litten.

De konsul*** woe as demokraat
it folk fan Frankryk stimme litte,
hy telde alle stimmen mei,
ek fan soldaten op ‘en paad…
wa woe gjin keizer nacht en dei?
It hiele folk seach it wol sitten.

De kroaning moast mei priel en pracht:
de dracht mei tûzen gouden bijen,
in gouden kroan sa swier as lead,
de earn as teken fan de macht…
wa woe gjin keizer yn dy steat?
It folk koe ’t grif net better krije.

It barde yn de Notre-Dame:
Napoleon hat twa kear kroane,
himsels it earst, doe Joséphine,
om’t hy de paus net earnstich naam…
wa helle sa gjin keizer yn?
It folk hold net fan sa’n fertoaning.

* Jean Auguste Dominique Ingres (1780-1867)
Skilderij ‘Napoleon op syn keizerlike troan’

*** Napoleon klom op fan konsul fia earste konsul nei keizer