It jonkje gie de ljedder op en del,
want Herman Willem promovearre,
wie ek jierren net yn tel,
as kening Daendels woed er stjerre.

As advokaat gie ’t wurd de mûle út,
hy skeat as kapitein mei kûgels
foar it Frânske folksbeslút,
seach foar de frijheid nei de fûgels.

Hy waard troch ’t frije wurd sels fûgelfrij
en flechte nei syn Frânske maten,
kaam mei har werom, it tij
feroare mei foar him de baten.

It wie de generaal net gau nei ’t sin,
de heechste steat lei foar it gripen,
mar it hie in min ferrin,
want Daendels kriich gjin Frânske stipe.

Fan romroft revolúsjonêr nei boer:
de rûge heidegrûn ûntginne,
foar syn bargen kaam der foer,
mar ’t fjurrich aard woe nei de sinne.

Yn ’t fiere Ynje waard er gûverneur
en letter yn it lân fan slaven,
dêr’t in ein kaam oan de fleur,
hy liet him yn dat gea begrave.

* Raden Saleh (1811-1880)
Skilderij ‘Gûverneur-generaal Daendels’