Ik sta niet op de strepen
van het kleed om hoog te reiken
naar gedachten in de vlucht
die filosofen eraan geven,
want die blijven in de lucht.

Ik spreidde ’t kleed en legde
’t kussen om alleen te liggen
tussen marmer en plavuis,
om leeg te zijn en licht te leven,
want vandaag is niemand thuis.

Ik pluk de dag en waaier,
zie de zon als tweeling rijzen,
blaas de veertjes in de lucht,
gewoon om ’t liggen te beleven,
ook het dalen uit de vlucht.

* Schilderij ‘Dolce Far Niente’
(1879 – 49,5 x 36.5 cm.)