Troch de ieren fan Oranje
streamt noch altyd ’t Fryske bloed
en boppedat it brûzjend wetter,
mongen yn it hert, foargoed
it sljochte libben sûnder franje.

Sa kaam Willem Alexander
nei it wide wetterlân:
in foech kweajonge, ’t koe net better,
mongen mei de Fryske stân,
it achterdek fan Jan* as stander.

Admiraal, sa stie er wizend,
mar gjin hân op ’t skûtsjeroer,
mei Dicky** wied er oan de snetter,
elkenien wist wol wêroer:
hy moast foar ’t Snitser wetter kieze.

* Jan van Akker
** Dicky van der Werf