Hy hat my net ferplichte,
kom do mei de tiid werom
en spylje wer foar skientmefanger,
want foar letter wied er stom,
gjin wurd mear fan de flear.

Wat is de tiid?
De dyk hat noch syn berm en namme,
’t bûtlân rint it jier troch nei de mar,
de beammen steane noch op stammen,
yn de fierte rint it grutskipsfar
en ’t gea is wiid.

Ik wol wer oer him dichtsje,
oer syn fruchten út ‘e blom
yn ’t ljocht fan alle dagen koarter,
want de ierde freget om
de siedden fan de flear.