Mei it blau fan ’t hege swurk
beklaaide sy har keale leden,
yn de boerka sieten seden
foar harsels en foar it wurk.

’t Al woe ha sy soe yn ’t spier
foar blauwe loften, griene greiden,
skjinne sleatten, kalme reiden,
sedich mei in kleed oer ’t hier.

Mar it Fryske lân wol heal
noch net syn sjarm bedekke litte,
’t liet syn stânpunt stoarmich witte,
de moraal stie doe foar peal.