Schijnvertoning

van Léon Frédéric*

Dicht bij elkaar, maar niet te dicht,
zij zijn nog slechts verloofd,
hoewel reeds lang voor hun gevoel;
zij moeten nog een jaartje wachten,
toch is nu de wind al zwoel.

Alleen de handen geven taal
en teken, niet het hoofd
dat last heeft van een stijve nek,
zij moeten nogal lang poseren,
zittend op dezelfde plek.

De wens is om alleen te zijn
als paar, opdat hij haar
kan zoenen, uitgelaten voor
zijn doen, zij laat het stil gebeuren,
tot het laatste gaat hij door.

Zij zitten nog steeds op de bank,
drie paren bij elkaar
als toonbeeld van verloofd te zijn,
nogal verstijfd van ’t lange wachten…
een vertoning voor de schijn,

* Léon Frédéric (1856-1940)
Schilderij ‘De verloofden’