Verloren aandacht

van Jean-Léon Gérôme*

Zij grijpt zijn hand om meer
te willen dan zijn aandacht
voor een ogenblik
en wil hem langer zitten zien
dan deze ene keer.

Hij staat stil voor het raam
met aandacht voor beweging
die hij nu weer mist:
de zee, de branding dichterbij,
hij hoort beslist zijn naam.

Haar naam wordt overstemd
door brandende gedachten,
want geen ogenblik
is hij voor haar van ’t golven vrij,
hij wordt niet meer geremd.

Zij heeft geen greep op hem
nu hij van haar gescheiden
is, opnieuw getrouwd
sinds zij hem losliet, met de zee…
hij luistert naar die stem.

* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘De roep van de zee’