Kraaiend wolkom

fan Marc Chagall*

Sy kamen roeiend út ’e stêd
mei as bestimming ’t plattelân
om dêr de stilte te belibjen
fan ûnder wetter, boppe blêd,
de kleuren sprekke har ek oan.

De leechte is der tuskenyn,
de romte fan it plattelân,
dêr fiele sy har oan besibbe,
it rûzjen fan de frije wyn
sprekt harren yn de stilte oan.

De hoanne stapt parmantich oan
mei op ’e rêch syn leave frou,
dy’t hâldt fan kleuren dy’t bûnt kraaie
mei ’t kraaien yn de iere moarn…
in hoanne is betiid yn tou.

De boat leit ûndertusken fêst
mei tou, dat rekket net mear los;
hoewol’t it wolkom kraait nei beide,
ha sy fan ’t lûde roppen lêst…
de rjochter komt deroan te pas.

* Marc Chagall (1887-1985)
Skilderij ‘De hoanne’