Bûn oan frijheid

fan Jan Toorop*

De dei wie stadich nei de jûn rûn
nei’t sy al hastich yn de moarn
nei ’t wurk op ’t lân rûn wiene
mei de skeppe doe noch yn de rêst…
it wie de frijheid dy’t har bûn.

De frijheid dy’t in protte jûn hie
oan nocht oan ’t wurk op eigen grûn,
dat sy al jierren diene
mei de lea noch sûn, fan wurk nei rêst,
it wie de frijheid dy’t it die.

De tiid wie stadich nei de ein rûn
fan groei en bloei, wat kaam hurd oan;
de frijheid dy’t sy hiene,
joech behalve nocht, geregeld lêst,
sy wurken oant de lette jûn.

* Jan Toorop (1858-1928)
Skilderij ‘Wer nei hûs’