Prachtich selskip

fan Marc Chagall*

It lânskip lei derhinne
as troch God en folk ferlitten,
tsjuster yn de neare nacht,
gjin striel noch fan de sinne.

Syn romte wie noch like
leech as wat ek moarn te mjitten
wie, neat oars as tinne lucht,
hy die it al in wike.

In wike ûnderst boppe,
dat hy seach it net mear sitten,
neat hie hy noch yn de macht,
hy koe allinnich roppe.

Ynienen wie se boppe
him, de hannen om syn holle,
har gefoel joech him wer lucht
troch noas en fingertoppen.

Sjedêr de reade sinne,
strieljend fan de leafde, folle
net genôch, de griene pracht
fan ’t lânskip… sa’t sy binne.

* Marc Chagall (1887-1985)
Skilderij ‘Grien lânskip’