Swarte fûgels

’t Kaam fleanend oer, as in ynvaazje,
dûkend doe, op jacht nei fisk en iel,
massaal gie ’t op en del
mei swarte wjukken duvelsk rap,
it hie wat fan in hel.

In yllustraasje foar it minskdom
dat it fleanend nei de djipte giet
yn in klimaat mei iis
dat teit, út gletsjers wer in hap,
de wrâld is fan de wiis?

Sjedêr… de fûgel sûnder faasje
sit al tiden briedend op it nêst,
te lang foar libben kroas,
syn swarte wjukken wurde slop,
it is foar har net oars.