Tegearre sjonge

fan Peter Paul Rubens*

Jawis, hy brânt, ik fiel it oan,
noch efkes wachtsje, jonge,
net te fluch fan tsjuster nei it ljocht,
hjit kearsfet is gefaarlik,
sstt, byt earst mar op ’e tonge.

Nee beppe, ’k hâld my sa wol stil,
myn kearske moat ek brâne,
want dat jout mear ljocht as beppe sjocht,
ik fyn it kin wol dalik,
’t fet komt dêr net op telâne.

Sjesa, myn hân kin der foarwei,
it is in wûnder, jonge,
fan it tsjuster komt it yn it ljocht…
hoe komt it mei dyn flamke?
Wolst wol leauwe, ’k kin wol sjonge.

Sstt, beppes tonge krijt gjin byt,
dan kin ik ek wol sjonge.

* Peter Paul Rubens (1577-1640)
Skilderij ‘Alde frou en jonge mei kearsen’