Arion

fan ûnbekend*

Op Lesbos song hy ’t eilân rûn,
syn eigen lieten dy’t fier klonken:
yn de earen fan dolfinen,
net oan weach en minske bûn,
it wie de geast om mei te pronkjen.

Dyselde geast brocht Arion
ek op Sisilië, syn lieten
lieten gouden munten klinke,
mar der wie ferskil fan toan,
sa’t haaien wol dolfinen bieten.

De sjonger foer mei ’t goud werom,
in situaasje om te stellen
en himsels yn see te smiten,
op ’e plecht klonk noch syn song,
doe sprong hysels nei trije tellen.

Sjedêr hoe’t in dolfyn heech sprong
om op ’e rêch him op te heinen,
dat doe klonken fier de lûden
fan dolfinen as in song:
‘In sjonger lit gjin goud mear reine.’

* Yllustraasje ‘Arion rêden troch in dolfyn’