Oant sjen, farwol, wolkom

Oant sjen dan mar,
de dei is wer ferrûn,
dyn plicht hasto trou dien
mei ’t strieljen fan dyn antlit,
dêr’t gjin eachopslach oer koe,
it rint no tsjin de jûn.

Noch efkes mar,
dan rekkesto de kym
en is ’t mei ’t strieljen dien,
no ljochtet noch de wite
wol*, dat oer dyn antlit koe,
jim skine as op rym.

Der is gjin kar,
do lûkst dy no werom,
sa hast it altyd dien,
foar hjoed farwol, de blommen
bûge, witte no al hoe’t
it moarn wer komt… wolkom!

* it wolgers