Under seil

It is no ienkear it gefoel,
ien kear yn ’t jier in hiele wike
foar de ear, benammen foar de sfear,
Snits is de namme, ek it doel,
dêrfoar moat al it oare wike.

Mei dy gefoelens rûn ik om,
de tunnel troch, kaam by it wetter
fan de Houkesleat, noch sfearleas sûnder mear
de nacht fan bier mei breed it skom…
’t waard foar de dronken kop net letter.

De mêsten holden trou de wacht,
ferwachten net dat seilen hise
waarden yn de middei foar de ear,
soks gie fier boppe stjoerlju’s macht…
elk lei noch op syn eigen wize.