De Sâltepoel wie noch it bêste plak,
want op ‘e Snitser mar gie ’t need
mei twirren dy’t op tugen wachten,
brute baren batsend tsjin it flak,
dus bleau it seil noch ûnder ’t kleed.

De twivel sloech mei elke twirre ta
en kreake as in brutsen mêst,
it wie ferstannich om te wachtsjen,
mar de Panne koe ’t wol ha,
dêr holden se de skoaten fêst.

‘Wol bliksem, bliuwe wy dan oan de wâl?
De twirren winne it hjoed net,
as no de start mar efkes wachtet…’
Mar de flagge heal yn ’t want
woe ha har twirre kaam te let.