Luzen swylje

fan Gerard ter Borch*

De kaam mei fine tinen
komt yn aksje op ’e kop
dy’t jokket fan de luzen,
hy swilet alle bistkes op
dy’t barste nei de pine.

Yn folle konsintraasje
stjoert de mem fan plak nei plak
it swylark troch de hierren,
sa komt sysels oan har gerak,
’t is foar ferdivedaasje.

Mei noch wat yrritaasje
jout it dochterke har oer
oan kaam en neil foar ’t barsten;
it moardzjen is fan lange doer,
mar dan… fuort is de naasje.

* Gerard ter Borch (1671-1681)
Skilderij ‘De luzejacht’