Zinnen

van Lourens Alma-Tadema*

Zij was de boekrol aan het lezen
met voor elk een goed bericht:
de liefde streelt de zinnen,
is op waar geluk gericht,
van buiten en van binnen.

Er was geen toeval in het leven
dat zij aan het lezen was,
het sprak uit alle zinnen:
rood als rozen, groen als gras…
hoe zij elkaar beminnen.

Verrukt was zij en diep getroffen,
maar toch was het wel verwacht:
vanwege al die zinnen
waren rozen al gebracht…
hij kon haar grond ontginnen.

Zij staat en had haar horen lezen,
onbewogen was ’t gezicht
geweest, verkild van binnen
is haar blik op hem gericht,
zij blijft lang buiten zinnen.

* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Een liefdesbericht’