Hingjende bernefreontsjes

It binne freontsjes foar it libben
fan it bern, dat noch belibje kin
dat dieren prate kinne;
foar him giet noch gjin wurd ferlern,
sa is hy nea allinne.

Mar komt foar har de lange winter,
dan ferlieze sy de libbensmoed
omdat se hingjen bliuwe;
as hy net komt, dan is ’t foargoed,
beskiten troch de miuwen.

De blêden litte har net falle,
kletse glimkjend oer de bûtenkâns
fan yn de lijte sitte,
mar komt it bern it paadsje lâns,
lit hy syn kâns net sjitte.