Trijefâldige symbioaze

It eaget heger as gewoanwei,
hat by de treppen op it paad wol fûn
om yn it koartsjen fan de dagen
út te strieljen: oan de grûn bin ik net bûn.

De reden is it feeëbankje,
dat útgiet fan it wêzen fan it bern,
it antwurd op syn djippe fragen:
wat, wannear en hoe’t it samar heger kin.

It kin troch alle hege toanen,
sa’t de fioele stadichoan earst klimt,
lykas it hjerstmis letter daget,
yn de jûntiid earder op ’e bas ôfstimt.

De feeëbank en de fioele
bespylje djip it wêzen fan it bern,
dy trije yn in symbioaze,
mear as mearke, heger as it rikke kin.