Foar in prikje

fan Victor Patricio de Landaluze*

Hy is de iennige dy’t sit
en droegen wurdt nei wêr’t er wol
om mei syn stok te wizen,
want hy is it dy’t fan alles wit,
syn mage sit jûns barstend fol,
hy hat mar út te kiezen.

De oaren steane, mar net him,
sy hawwe neat te sizzen, want
hy hat de bekken sletten
mei te wizen en syn hease stim,
it swiete lûd is foar de klant
om nei syn hân te setten.

En lûkt de dei dreech nei de jûn,
dan rôlje tsjillen noch de fracht
nei skoarstiens dy’t smoarch rikje;
swiete rook hâldt wurge skreppers sûn
en sis no sels (’t mei yn de nacht):
se wurkje foar in prikje.

* Victor Patricio de Landaluze (1830-1889)
Skilderij ‘Rispinge fan sûkerreid’