detail

Hy wist, lang sil it net mear duorje,
want syn libben hie gjin doer,
hy stiek mei ’t folk de stream net oer,
hie mei syn slach de grime fuorre
fan de Iene, spriek yn kleare taal:

‘Wol harkje, Israel, nei wurden
dy’t de Iene sprutsen hat,
syn grutte dieden binne bard
om ta syn útkard folk te wurden,
oan de ein sil klinke dit ferhaal.

Twa wegen kinne jim berinne:
dy fan ’t libben nei it lok,
mar ek de deade wei ta flok
fan ’t hiele folk, gean dêr net hinne,
lit de wurden wêze yn jim hert.

Lit Jozua no by my komme,
want syn libben hat noch doer,
hy stekt mei jim de stream wol oer.’
It folk jûchheide, mar ferstomme…
Mozes song in liet oer wol en net.

* Fresko yn de Sikstynske kapel,
dêr’t Luca Signorelli grif
in pear figueren fan skildere hat.