Gûle as in widdofrou

fan William Turner*

De wolken jeie, eagje grau,
de see is rûch, de brâning wyt,
de stoarm gûlt as in widdofrou,
it skipke fan de fisker slyt.

De weagen stompe derop yn,
it stampt en slacht op elke baar,
it kreaket, balt as ’t wylde swyn
en rint op legerwâl gefaar.

De fisker ken syn legerwâl
fanwege ’t skeamele bestean,
foar him giet it net gau te mâl,
syn neisten freegje brea en klean.

Dus is hy troch de brâning fearn;
hoewol’t de wolken eagen grau,
de weagen lieten him wol gean,
hy mocht de fisk en see noch rau.

Doe skuorde ’t seil en kaam it del…
de stoarm hat ’t skip no yn de klau,
gûlt foar de fisker wierheidsskel:
‘Sa skriemt moarn ek in widdofrou.’

* William Turner (1775-1851)
Skilderij ‘Fiskers by stoarmwaar op legerwâl’