Taddéus oer needwaar

fan Rembrandt*

Ik jou it daliks ta,
it farren seit my neat,
dat is no ienkear sa,
it fiskjen ha ’k nea leard.

Mar Jezus woe de rêst,
wy soene oer de mar,
ik krige doe al lêst,
foar my wie ’t yn de war.

De fisker stie oan ’t roer,
’t wie Petrus tabetroud,
hy sylde ús wol oer,
wie daliks net benaud.

En Jezus siet foaryn,
hy joech him noflik del…
ynienen foel de wyn
op ’t skip oan, ik waard kjel…

… fan weagen withoeheech,
dy sloegen oer it board,
it waard foar Petrus dreech,
de fisker wie yn noad…

… en dêrmei ek it skip,
mar Jezus lei foaryn
en fielde grif gjin drip,
noch helle oan de wyn.

Ik hold it net mear fol
en stjitte Jezus oan,
dy seach it needwaar wol,
mar kalm wie dochs syn toan:

‘Jou del, jim wyn en weach!’
En daliks wie it stil.
‘Mar jim, jim ha gjin each
foar trou oan God syn wil!’

Ik jou it daliks ta,
fertrouwen hie ik net,
dat wie no ienkear sa,
mar nea is it te let.

* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘Stoarm op ’e mar fan Galiléa’