november 8, 2018
fan Vasiliy Perov*
Syn peuken binne dôve,
de jiske rekke op ’e flier
en omkeard kaam de pet op tafel,
doe rûn de drank him troch de kiel.
Hy hat gjinien berôve,
wolnee, dat giet him fierste fier,
hy hat yn hûs in eigen tafel
en om de dei it waarme miel.
Soms hat er wat om hannen,
it libben is net foar de sier,
dan kin er wer in wike ite,
’t foarnaamste is lykwols de siel.
Hy hat gjin grutte plannen,
twa peuken op ’e flier, dêrnei
twa slokken, mar noch lang net ite,
’t foarnaamste krijt it grutste diel.
Syn langstmei is net dôve,
tsien fingers wize him de wei,
al is it by de eigen tafel,
hy fielt him diel fan it gehiel.
* Vasiliy Perov (1834-1882)
Skilderij ‘Iensume gitarist’
november 7, 2018
fan ûnbekend*
Lit my foar allegearre sprekke,
ek út namme fan Cornelius,
wy binne goede maten,
wis, ek boargers fan ’t Romeinske ryk,
’t wie juster noch foar ús in plus,
mar hjoed is elk troch Petrus rekke,
mei de doop oan him gelyk.
It kaam troch beide fisioenen
dat wy rekken op deselde wei,
de wei fan Jezus Kristus;
Petrus hat oan ús it boadskip brocht
dat ek Romeinen telden mei;
as wy yn ’t Godsryk leauwe woene,
kamen wy ek ta ús rjocht.
It grutste wûnder moast noch komme:
elkenien waard rekke troch de Geast,
dy’t troch de romte waaide,
ek foar boargers fan ’t Romeinske ryk;
it giet net mear om wa komt earst
of dy is heiden, dy de fromme,
troch de Geast is elk gelyk.
* Yllustraasje ‘Cornelius’