augustus 9, 2017
Gjinien hie dit ferwachte:
om trije oere al in lege mar
en dat op hurdsyldei!
Twa aken lizze noch foar anker
en prate oer de wedstriid nei…
de silers sitte oan de bar.
Fan ’t frachtskip wurdt ferwachte
it anker út ’e smiten foar de mar
fanwege skûtsjedei;
twa dagen op itselde wetter
op ien dei, dat kin en mei…
gjin siler rekket yn de war.
Twa oeren ha se wachte,
de trettjin skippers fan de skûtsjefloat,
ien* is yn ’t neat ferdwûn;
se stride op it brede wetter
oant de dei rint nei de jûn…
by Douwe** klinkt jûchhei oan board.
* Dirk Jan Reijenga fan De Jouwer
** Douwe Visser fan Snits
augustus 8, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Laten wij op marmer zitten,
want de tinten zijn nog warm,
geef ruimte aan de meditatie
van iemand tussen ’t hoge woord,
zijn houding spreekt van gratie.
Spreek ons niet van Hadrianus,
keizer die als godheid weet
hoe burgers het bestaan ervaren,
zoals het volgens goden hoort:
aanvaarden, geen bezwaren.
Zwijg ook over wat gaat komen,
bomen zonder bladerdak,
voorspeld door al een keur van kleuren,
maar zonder dat de toekomst gloort,
er gaat dus niets gebeuren.
Laten wij op marmer hangen,
kil en half maar in het rond,
een afgebroken meditatie;
de keizer heeft het hoogste woord,
de burger is een spatie.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Herfst’