juni 12, 2017
Autochtoan, dat is de kobbe,
’t blanke is him oan te sjen,
de brune kop komt fan de sinne
op grûn fan in bysûnder gen,
op ’t eigen eilân moat soks kinne.
’t Kobfolk wennet yn in dobbe,
swimmend, fleanend of op grûn
fan eigen folk it aldermeaste;
sy briede yn in hecht ferbûn
mei op ’e foargrûn Kob de Earste.
Op ’e troan lit hy him kenne,
skreauwend as in presidint
yn isolaasje op in eilân,
net oan in rûnte oaren wend,
sa stiet syn sin op nacht- en deistân.
Sjochris, net op ’t eilân berne,
stiet de Nylgoes op ’e troan,
yn glydflecht lâne op ’e dobbe,
sa’n allochtoan lûkt oaren oan…
besmetlik foar it folk fan kobben.
juni 11, 2017
fan Marc Chagall*
fan ûnbekend**
Wêrom binne party Joaden berne
fier fan hûs, yn ’t bûtenlân,
ha ’t swierder as gewoanwei hân
en moasten mar oan minder wenne?
Wêrom koene sy net wenjen bliuwe
yn ’t beloofde, eigen lân?
Se holden troch ’t geweld net stân
en lieten har as skiep ferdriuwe.
Wêrom ha dy oaren har ferjage,
slimmer noch, de dea yndreaun?
Oerein is sels gjin wente bleaun,
der komt gjin ein oan al dy fragen.
Wêrom moasten sy de wrâld oer swalkje,
oeral hinne, nearne thús,
ferslein, de takomst faak oan grús,
wa hie begrutsjen mei dat folkje?
Dêrom ha sy nei de pogrom nommen
dit beslút: werom nei ’t lân
dêr’t foarfaars holden moedich stân,
se binne yn har wrâld wer kommen.
* Marc Chagall ((1887-1985)
Skilderij ‘It brânende doarp’
** Foto ‘Deaden nei in pogrom’