februari 8, 2017
fan Rembrandt*
It moat my as Marijes man fan ’t hert,
dat faak fûl kloppe hat
fan blidens, mar noch mear fan skrik;
de wizen wiene wer nei hûs ta set,
foarname lju, mar wa wie ik?
Ik stie wat achterôf en hie nea tocht
dat ik dyselde nacht
wat fielde yn de sliep, in tik
op ’t skouder, want in ingel brocht
my syn berjocht, mar wa wie ik?
It wie gjin neare dream, mar stjerrend wier:
Herodes socht it bern
as foarst mei in moarddiedich skik;
wy moasten op ’e flecht, al ier
nei ’t suden ta, mar wa wie ik?
Ik ha gjin wink mear yn de eagen hân,
want ik wie wol de man
en heit, dus moast de rêch al rjocht;
Egypte, eartiids slavelân,
dêrhinne ha ik beide brocht.
* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘Flecht nei Egypte’
februari 7, 2017
van Elihu Vedder*
Zij droomt al jaren van een topbestaan,
dus staat zij tussen de papavers
met nog één in ’t felle rood,
die zij heeft aangenomen om te gaan
voor wat nog uitzaait in haar schoot.
Recent heeft zij een klepelslag gehoord,
maar waar de bol hangt is een raadsel,
evenwel droomt zij in ’t rood,
wat haar alleen in slaaptoestand bekoort,
zij zweeft het liefst in ’t licht en bloot.
Verbeelding laat nu alle klepels slaan,
terwijl zij danst op maat en ritme
voor het rijzen van de zon,
de bollen nemen alle kleuren aan
wanneer zij leeft uit eigen bron.
* Elihu Vedder (1836-1923)
Schilderij ‘Meisje met papavers’