december 23, 2016
Ut it skûtsje-argyf 2004
In nije skipper op It Fean,
dus op it foardek ek in foarpetear
om syn bemanning op te peppen,
boppedat advys foar de taktyk:
‘Fan nûmer fjirtjin moatte wy fier gean
om trettjin yn te heljen foar de ear,
dus wol ús skûtsje net omlyk,
dan moatte wy noch hurder skreppe.’
Wylst trettjin skippers holden heech
(der wie gjin romte foar de konkurrint)
en stjoerden ’t skip sa yn de lijte,
kaam It Hearrenfean mei syn taktyk:
it skûtsje krige wyn, want it foer leech,
en helle oaren yn, dat wie de hint;
de mannen woene wol omlyk,
’t skip skeat fan fjirtjin nei plak trije.
It wie de knypeach fan Langwar
dy’t foar It Hearrenfean fertuten dien
hie: ‘Jonges, gean foarby, ’t giet ús te bar!’
december 22, 2016
fan Georg Gilles Haanen*
It wie op ’t feest fan sinnekear,
dat gearfoel mei dat fan Jehannes,
dy’t in protte Joaden doopte,
dat Tirolers kamen yn de wear.
De bergen wachten harren op,
wylst sy de koarte nacht ferwachten,
dy’t har doopte mei ljochtmoanne,
wat it hert slaan liet mei fûle klop.
De beammen soargen foar it hout,
troch stoarmen fan de stammen brutsen,
ôffal op in hege bulte,
dat feroare yn de glâns fan goud.
It fjoer skonk gloede yn de nacht,
noch klearder as de rûne moanne,
sinnebyldich foar de sinne,
berch en beam genieten fan dy pracht.
It folk joech beide ljocht en ear,
oan sinnekear en oan Jehannes,
lieten klonken fier en dûbel ,
nei de lêste echo kaam it klear.
* Georg Gilles Haanen (1807-1879)
Skilderij ‘Moannelânskip mei figueren
by in kampfjoer op in berchpas’