Hy sit ferwezen op ‘e lûken
as de jongste fan de Meeter-ploech,
want de klap kaam bonkhurd oan;
se koene him as peiler brûke,
ûnder ’t seil hold hy it krekt noch droech,
want dêrfoar wied er skipperssoan.

Lizze skûtsjes oer itselde board,
gjin kop sil op ‘e oare rinne,
parallel, dus feilich sylt de float,
de rapste rinner sil it winne.

Komt it iene op it oare ôf,
dan kinne hurde koppen klappe,
ek al is de Iselmar net nau,
de skipper lit syn skûtsje stappe.

Doarp Huzum koe gjin lijen brûke,
sylde feilich oer it goede board
mei in konsintrearre ploech;
Súdwest kaam skealik út ‘e hoeke,
’t hie wat fan in oanslach, krekt gjin moard,
’t gie foar de jongste wat te rûch.