It is him, ’t kin net misse:
mei in snorke foar de kop
sylt Sytse Poep de haven yn,
fan fierren klinkt syn rop:
‘De âlden kinne it noch risse!’

Sjoch no ris, ’t is de kroade
dy’t noch rôlet nei de wâl
mei ieuwenâlde hichtegrûn,
’t giet Sytse nea te mâl,
ferhalen binne yn de moade.

Wol deale, ’t binne boeken
dy’t er ek noch rôlje lit,
mar modder seit him folle mear,
hy wit net hoe’t it sit,
sil heil oim seil* yn ’t gleske dûke.

* By it oanbieden fan de nije printinge
fan ‘Heil om seil’, fan Hylke Speerstra