It giet al wer net troch,
al foar de tredde kear
ferliest de float it fan de wyn,
tefolle of te min,
by grize loft of sinneskyn,
it is de skippers net nei ’t sin.

Se hiene leaver syld
foar noch in better plak,
foar guon it heechste, kampioen,
it moat mar sa’t it kin,
de bêste hat úteinlik wûn
en ’t is de heechsten wol nei ’t sin.

Yn it fûlste fan de striid
is skolden op elkoar
mei hege fûst en gleone kop,
’t gefoel wurdt dan ta plicht,
mar komt de krânse by it krop,
dan brekt de laits troch op ’t gesicht.