’t Wie hjit by Starum op ‘e dyk,
wat ynhold dat it folk wol reve
koe, in inkeling oan ’t bleate fel
ta, want de dykfloat wie ek net gelyk,
sjoch nei de skûtsjes… it soe heve!

De Lemmer wie by Starum fel,
it skip foer op itselde wetter,
dat foar Jelle* wie de see gelyk;
it dykpublyk seach op De Lemmer del,
syn kopplak koe lykwols net better.

Doe sloep de moardner tichterby,
’t fatale skot fan ‘yn de knipe’
troch de Jouwer, ’t skip lei as in lyk,
fan ien nei fiif wie foar De Lemmer nij,
dat Jelle hat syn messen slipe.

* Jelle Reyenga