De brune koppen stoarmen oan
mei rûne eagen wach en wiid,
want boppe lei de earste boei;
de foarste siet sawat al op ‘e troan,
dêrachter lôge op de striid.

Fûl yn de skrep op ’t achterdek,
de skoat gleonhastich troch it blok
foar ’t nimmen fan de boppeboei…
net gek, dêrachter kaam it net sa krekt:
in gekkeboel mei gok en flok.

Wol brune koppen, mar gjin troan,
want op it griene achterdek
hie elk de finishboei yn ’t each;
de rappe liuw hold brinzgjend dêrop oan
mei ’t skom fan wille foar de bek.