Se sieten yninoar fertiisd,
de skûtsjes liken sa op tûken,
neat hie noch op waaien wiisd,
de seilen hongen, slop as doeken.

De skippen kleefden oan it wiet,
guon koene net in boei berikke,
fjouwer kamen ta de died,
it sigentsje liet oaren stikke.

De died moast komme fan de boat,
in wiis beslút fan de kommisje:
sjit gau ôf de hiele float,
mei folle blazen is ’t rap pisjen.

De blazen leech, doe kaam der wyn,
de skippers wiene net te brûken,
de smoar foel der by elk skerp yn,
de wyn kaam út ferkearde hoeken.