Dêr stiet er dan, de lytse Loadewyk,
gjin Frânsman hie him noch ferwachte,
oan in famke hast gelyk,
as Sinnekening waard er achte.

As beuker kriich er al de keningskroan,
te swier noch foar syn lytse holle,
mar it joech wol oan de toan
foar letter om de macht te wollen.

As jonge liet er al syn leger sjen,
al wiene dat noch tin-soldaten,
’t jurkje hearde by it bern,
hy liet de unifoarmen prate.

As puber seach er him as byld fan God,
syn sinne skynde oer de ierde,
hearskjend oer it minskelot,
wat soe ta grutte hichten liede.

Dêr stiet er dan, de lytse Loadewyk,
dy’t mei de prúk op grutter liket,
lytser as er woe, wie ’t ryk,
de grutskens moast úteinlik wike.

* Skilderij ‘Anna fan Eastenryk
mei har soan Loadewyk XIV’

** Hyacinthe Rigaud (1659-1743)
Skilderij ‘Portret fan Loadewyk XIV’