juli 23, 2024
van Evelyn Morgan*
Het blauw sprak van haar wijsheid,
geel stond voor de gouden zon
zoals zij zich had ingebeeld
hoe later haar bestaan verrijkt zou zijn,
maar of haar beeld reëel was,
liet zij over aan het brein.
De grot sprak van de moeite
die het leven met zich bracht
en zij met ieder had gedeeld;
de sterke stroom kreeg haar niet klein,
gebukt vroeg zij zich af: helpt
mij het brein of is het Hein…
… die mij de gouden stad laat
zien die in het zonlicht straalt
en met de ander nooit verveelt;
Hein toonde haar het stadje voor de gein
en liet haar toen met rust: zij
moest hier voor de ander zijn.
* Evelyn Morgan (1855-1919)
Schilderij ‘Het onontdekte land’
juli 22, 2024
Mei de kleur fan molke
strielje sy it ljocht út
as stjerren oan de himel,
dy’t fan fierôf besjoen
ien grutte massa binne:
de Molkwei.
Ien kaam jûns fan boppen,
liet syn ljocht klear skine
op stiel en op it wetter,
waard fan tichtby besjoen
troch wa’t nijsgjirrich binne:
‘Wêr komst wei?’
Lit de Jûnsstjer skine
út ’e bergen wei de
rivier bydel de marren
oer, net oan ôfstân bûn,
de stjer kin oeral hinne:
de Farwei.