Mené tekel ûfarsin

fan Rembrandt*
Daniël

Earst kaam Daniël oan ’t wurd
oer hoe’t de heit stiifsinnich
wie en grutsk yn ’t dwaan en litten,
dat hy doe ferstjitten waard,
de wylde ezel wie syn maat.

Belsjassar wie doe oan bar
dy’t drinke liet út bekers
út ’e timpel fan de Heare;
fan de goaden wie hy maat,
Gods hân fertelde oer syn aard:

Mené tekel ûfarsin:
in ein is makke oan jo
keninkryk, jo binne woegen
en foar God te licht befûn,
jo ryk wurdt oan de Perzen jûn.

Noch dy nacht stoar Belsjassar,
fermoarde waard er sûnder
kar om noch te dwaan of litten.

* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘It feestmiel fan Belsjassar’ (detail)