juli 27, 2021
van Jean-Léon Gérôme*
Al is een oog ook nog zo groot,
de werper ziet de diepte niet,
wat hem beperkt in ’t raken
van hetgeen hij voor zich ziet.
Hij woonde eenzaam in zijn grot,
geen mens kwam dicht bij de cycloop;
wie kennis moesten maken,
lieten varen hoop na hoop.
Behalve Odysseus, in nood
kon hij de diepte diepgaand zien,
zodat zijn speer hem raakte
in zijn oog en bovendien…
… werd hij in zijn gemoed geraakt,
wierp in zijn blinde woede steen
na steen, die alle misten
Odysseus… hij bleef alleen.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘Polyphemos’
juli 26, 2021
Der is in grut ferskil yn streek,
dy fan de dyk en fan it reid:
horizontaal en fertikaal,
keunstmjittich en natuerlik,
ferskil yn feilichheid.
De wite streek rint streekrjocht troch,
it teken fan hjir hâldt it op
mei wat natoer te bieden hat,
it asfalt is keunstmjittich
en kostet soms de kop.
De mem stiet tûzen noeden út,
de heit wat minder, him is ’t oer
dat bern fersteane net de taal
fan streekrjocht komme yn gefaar…
grutbringe is in toer.
