augustus 10, 2021
van Jean-Léon Gérôme*
Hij had zijn plicht verricht,
waarna hij rust kon nemen
met zijn hoofd op ’t zachte lijf,
geen alledaags gezicht.
Een doorn was het begin
van vriendschap tussen lijven
die verschilden zoals dag
en nacht, eruit en -in.
Eruit ging eerst de doorn,
die poot en lijf verstijfde,
toen kwam zijn gevoel erin
van dankbaarheid na toorn.
Hij had gevoel voor pijn
van mens en dier, wat gaf het
wie het was, want leed stak diep,
het ging om samenzijn.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘Hiëronymus en de leeuw’
augustus 9, 2021
Frysk bloed kom del
en lit it no mar reine,
ús ieren streame dêrfan oer.
Driuw fuort,
wy sjonge ’t wietste lân fan ierde,
it Fryske lân fol drek en skom.
Klots dan en bolderje,
Rein oan it roer,
dyn nije takomst,
it wurdt in toer.
De flagge del,
wa sil syn banen heine?
De pompeblêden yn it wiet.
Driuw fuort
oer marren, seeën, oseanen,
mar kom yn ’t heitelân werom.
Klots dan en bolderje,
sjong mei dit liet
oer Fryslâns takomst
salang’t it giet.