juni 6, 2024
fan Lovis Corinth*
As ridder fan ’t ferline
hold er ’t kulturele heech,
de wearden fan de foarfaars
glommen op it hurde stiel,
de takomst woe er sa beskine.
De takomst briek syn stielen
idealen mei de kriich
dy’t útbriek yn Europa,
wat him streekrjocht rekke yn
de siel, de wûne is nea hiele.
Dochs hold er fêst oan wearden
fan eartiids, heech de banier
om tsjin de takomst yn te
striden, spot waar as in spear
dy’t glimmend stiel noch syn siel kearde.
* Lovis Corinth (1858-1925)
Skilderij ‘Selsportret yn harnas’
juni 5, 2024
fan ûnbekend*
Ezechiél
Sa spriek de Hear oer Israel:
‘Myn grime ha Ik stoart oer ’t lân
dat bloed stoart hat oer fjild en berch,
oer ’t folk dat eare frjemde goaden,
hat myn namme sa ûntwijd,
Ik hie it mei dit folk wol hân,
mar om de eare fan myn namme,
dêr’t it heidenfolk oer spotte,
helje Ik jim út ’e frjemdte wei,
sa wurdt myn namme hillige,
myn folk sil him dan skamje,
bringt yn ’t lân wat nijs ta stân:
beplante grûn yn plak fan woestenij,
bewenne stêden út it pún ferriisd,
in lân as wie ’t it hôf fan Eden.’
Sa spriek de Hear oer Israel,
syn fjild en berch wie wer yn tel.
Yllustraasje ‘Hôf fan Eden’