juli 1, 2024
Sjoch my hjir yn it neaken stean,
se ha myn hannen amputearre,
de kleuren giene my doe op en ôf,
sadat ik amper kleur mear ha,
ik sil it noch bestjerre.
Al jierren sjoch ik út op hout
dat út myn maat ta latten seage
is, wat miskien myn lot ek wêze sil,
myn beide earmen stek ik op,
ik wurd troch wanhoop pleage.
Wanhoopje net, sjoch achter dy,
ik bôgje my oer dyn slim lijen,
myn kleuren bringe dy in sprankje hoop
dat yn de simmer grien dy klaait,
dan silst wer hannen krije.
juni 30, 2024
fan Francis Bacon*
De kriich rûn stadich nei de ein
en hie misfoarme hiel it libben
fan miljoenen, swij dan oer de dea
fan bern fermoarde yn de kampen,
har bestean is meunsterlik ferslein.
De meunsters laken by it krús,
dat wie teminsten de bedoeling,
mar se hawwe oan harsels genôch
om by te dragen oan de rampen,
sels de bernejiske kaam net thús.
It krús kaam foar har net yn byld,
want meunsters hawwe gjin begrutsjen,
sels net mei it lijen fan de bern
dy’t stikke yn de oarlochsdampen…
hawwe sy de lêste siken field?
De meunsters bliuwe yn byld stean
as teken fan in wrede oarloch,
dy’t misfoarmet wat net deade is,
gesichten dy’t fan smert ferkrampe,
wa kin dan noch foar ûntspanning gean?
* Francis Bacon (1909-1992)
Skilderij ‘Trije stúdzjes fan figueren
as basis foar de krusiging’