oktober 27, 2022
fan Jan Kooistra
Hy is net mear ûnder ús,
mar wol noch yn syn kleare bylden,
dy’t ferhelje fan it oerbegjin,
hy fielde him op ierde thús.
Brûkber wie it Fryske sân,
dat út ’e djipte kaam dêr’t doe syn
âlden wennen, ’t eigen oerbegjin,
en sân út in fulkanysk lân.
Ierdetsjuster, net te sjen
wie yn de djipte fan it neat de
ierde, ’t oerbegjin hie noch gjin sin,
wat noch net wie, gie net ferlern.
Krekt oarsom, want wat it wûn,
wie ’t ljocht dat striele oer de rûnte
fan de ierde as it oerbegjin,
it ljocht dat noch gjin libben fûn.
Ljocht brocht wol de skieding oan:
it ljocht de dei, de nacht yn ’t tsjuster,
dat sa kriich de tiid in fêst ferrin
en folge nei de nacht de moarn.
* Jan Kooistra (1950-2021)
Skilderij ‘De earste dei’
oktober 26, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
Wer moast ik nei it keningshûs,
wer nei de foarst op Davids troan,
hy moast in foarbyld wêze foar it lân,
ik spriek troch him it folk ek oan:
‘Soargje foar gerjochtichheid,
ferlos wa’t is yn wrede macht,
doch frjemdling, wees en widdo rjocht
en meitsje net op ûnskuld jacht.
Hâlde jim hjir trou oan fêst,
dan rydt de foarst, op Davids troan,
mei ’t hiele folk de keningspoarte troch,
gerjochtichheid komt bliid fan toan.
Harkje jim net nei myn wurd,
dan wurdt it lân in woestenij,
de poarte fiert nei in ferlitten stêd,
sa giet it heil oan jim foarby.’
* Foto ‘Ferlitten stêd’