augustus 20, 2024
van Evelyn de Morgan*
Het is voorbij, wat is geweest,
verbleekt in hun herinnering
en laat geen klanken achter
die hen roepen tot de dans:
‘Vooruit, dit is je kans!’
Verbeelding roept: het was een feest,
dat duurde dag en nacht, het ging
maar door, want niemand dacht er
aan de uitbraak van geweld,
men was zo ingesteld.
Maar toen het beeld verschoof, de geest
ging over tot verbijstering
vanwege de verkrachter
die met scherp schoot, als soldaat
kwam hij tot deze daad.
Het ging voorbij, wat was geweest,
bleef scherp in de herinnering,
want velen bleven achter,
zij ontsprongen niet de dans,
hun grafsteen droeg een krans.
* Evelyn de Morgan (1855-1919)
Schilderij ‘De treurenden’
augustus 19, 2024
Wêr’t it hinne rint of driuwt,
gjinien kin sizze hoe’t it komt,
de takomst lit neat witte
oer wat op it minskdom takomt,
wêr’t men weikomt, is te mjitten.
Wolken is gjin mjitten oan,
feroarje fluch, fan tel oant tel,
ferbyldzje sa de minske,
dy’t dynamysk troch it libben
rint, gjin weet noch hat fan moarn.
Driuw net mei de wolken mei,
dy’t meisleept wurde troch de wyn,
oplosse yn de sinne;
wat de minske takomt, nimt er
mei, de takomst is te winnen.