september 18, 2016
 |
 |
 |
| fan Jan Bruegel* Yn âlde tiden wie ’t al sa, gjin spul, dus dan mar útinoar, dat Lot mocht fan syn omke kieze: ‘Lit my mar gean nei ’t stedsje Sodom ta, ik bin noch jong, ’t is my net gau te bar.’Der barden dingen yn de stêd dy’t lôgen boppe alles út, dat Lot koe fan dat spul wol grize; twa blauwe boaden hearden ’t himelske beslút: ‘Bring ’t folk fan Lot yn feilichheid en rêd!’De flammen taasten ’t spul doe oan, wylst Lot waard fan it ûnheil kâld, de grize rûn him oer de grouwe, syn frou seach achterom en waard fan sâlt, de heit wie by syn dochters oant de moarn.
* Jan Bruegel (de jonge) (1568-1625) |
september 18, 2016
| |
|
|
| fan anonym*
It is him noch net oan te sjen,
De earen gûnzje him noch fan Hy sit rjochtop en wiist it paad,
* Mozaiken yn de San Marko basilyk |
