Wat stekt achter syn ekspresje?
Jereims hat it each falle litten
op ekspresjonistyske skilders.
Gjin werjefte fan de werklikheid
sa’t dy him foardocht,
mar fan de belibbing út.
Ekspresje as útdrukking fan gefoelens.
En dy komme der by Jereims ek út.
Dêrfoar brûkt er diskear in skilderij
fan de ekspresjonist Max Beckmans.
Mar oft er dêr no sa wei fan is…

Daarom niet

Waarom ijzersterk zijn,
bogen op een kale brug,
draaien in de malle molen,
scheef de pijp uitgaan,
je bomend laten trekken,
tegen stromen roeien,
huizenhoog tekeergaan,
de toren uit het midden laten,
als de kade nog vertelt
van bomen in het groen?

Dan reik je naar het blauw,
buig je voor een ruwe stam,
draai je één keer in de rondte,
ga je recht omhoog,
trekt het mos je aandacht
dat met stromen meegroeit
zonder ommekeer naar
een toren boven kale bogen.

Jereims

Syn gedichten sprieken der al fan,
teminsten fan it skoal- en taalnivo.
Net fan it Frysk.
Meastal berikt in dichter in heger nivo
as er syn memmetaal brûkt.
Mar wa bin ik om Jereims te stjoeren?
Soks soe in krisis opleverje kinne.

Crisis

Edward Hopper – Heuvel mei fjoertoer

Dat Amerika het lichtend voorbeeld was,
torenhoog zijn vuurgloed gaf
voor zwervers op de wereldzee,
stond als een huis zo vast.

Dat een hoge tweeling niet bestand was
tegen vuur dat gloeit van haat
van zwervers op de wereldzee,
was ’t vallen van de tijd.

Hoge bomen worden beeldbepalend voor
torens zonder nog krediet,
want na het vangen van veel wind
begint bepaald verval.

Jereims