Wat rykdom sit der yn Langwar
dat dêr it twadde binnenfart?
Want nêst it wite komt it griene,
dat tradysje is dit jier oan bar:
it kampioensskip giet fan start!

It flak waard yn De Gaastmar lein,
se bouden breed de kont en kop,
dat roef en rom wat grutter wiene,
mar net alles is fan ’t skip al sein:
de griene sylde faak foarop.

Dat siet Langwar grif yn de kop,
doe’t Loadewyk net fierder kaam
as ’t sechde plakje mei de wite;
mei de griene sil it hegerop,
syn kop jout grif in fikse raam.

Hoewol’t de skippers wyt fan hûd
en bevend starten op ‘e mar
by Grou, kin Loadewyk net rame,
want mei swakke wyn floeit der gjin bloed,
mar wol is ’t read foar grien Langwar.*

* Langwar waard yn de earste wedstriid lêste.

Hoe’t er oan syn namme kaam,
wa sil it ús fertelle?
Sytse wie bekend mei hynst en raam
en boarnde ek de keallen,
dat er stront natuerlik naam,
waard brûkt foar ’t freonlik skellen:
Sytse Poep, sa is it kaam.

Ut ‘Skûtsjesilen’ fan Lieuwe Pietersen

Fan boerefeint nei ’t skippersfak
rûn oer it rak fan skippersdochter,
want dat kreaze famke mocht er,
yn de roef wie ’t pear teplak.

Fan leie nei it skûtsjeroer
rûn oer it dek fan Piipster pronkstik,
mar it praat bleau Poepster stjonkstik,
Sytse lykwols koe deroer.

Dat er doe dat beamlyk fûn,
in stam as deadekiste,
waard ferteld it hiele terplân rûn,
dat sels de kij it wisten;
’t lyk kaam op ‘e lading grûn,
it stonk as hûndert bisten,
Sytse Poep bleau lykwols sûn.

* Sytse Sietema wie de heit fan Jan en Jel Sietema.
Soan Jan waard yn 1952 kampioen mei de Poep,
de freonlike skelnamme fan ek it skûtsje.