As keapman yn de djipste rou
moast hy noch soargje foar de grûn
om Sara yn de rots te setten,
foar ’t folle pûn hat hy in grêffjild wûn,
mar wat wie jild foar syn ferstoarne frou?

Mei Izaäk rûn hy de wei
de djipte yn oant foar it grêf
fan Sara… ’t skrynde troch him hinne,
hy gie it paad omheech, syn soan as stêf,
want yn de fierte ljochte wer de dei.

* Tekening ‘Sara’s begraffenis’

De steapel stiennen leine klear
en dêrop stie in skaal mei fjoer,
it skrynde, want syn soan soe stjerre,
hy moast it nimme, joech him dêroan oer,
mar ûnder ’t slypjen fan it mes, die ’t sear.

Opnij in rop, de tredde kear
dat hy folslein yn twivel stie,
omdat it oan hâldfêst mankearre:
‘Nim Izaäk, dyn soan, kom ta de die
en meitsje yn syn plak de raam mar klear.’

* Peter Paul Rubens (1577-1640)
Skilderij ‘It offer fan Abraham’